Mijn naam is Annemijn. Op 9 juni 2020, kreeg ik op 25-jarige leeftijd te horen dat ik borstkanker heb. Inmiddels eigenlijk had, want na mijn operatie in januari 2021 ben ik kankervrij verklaard. Maar ik zit nog volop in het natraject waardoor ik (hoe gek ook) vaak nog zeg dat ik ziek ben. Mijn wereld stortte op die dinsdag 9 juni 2020 helemaal in. Word ik ooit nog beter? En wat gaat er nu gebeuren? Welke behandeling ga ik krijgen? Al deze vragen schoten toen door mijn hoofd. Een week later werd het behandelplan duidelijk en dus ook wat daar allemaal bij komt kijken. Ik zou 16 chemokuren krijgen en mijn allergrootste angst ging toch echt werkelijkheid worden: mijn haren zouden door de chemo gaan uitvallen. Pff… wat vond ik dit heftig zeg. Ik was hier echt heel erg bang voor. Ik kon er uiteraard voor kiezen om een ijskap te gaan dragen tijdens de chemo’s. Dit zou alleen meer uitstel gaan worden dan dat het echt zou gaan helpen. Ik koos er dus voor om geen ijskap te dragen tijdens de chemokuren en dus moest ik gaan accepteren dat er een dag zou komen dat ik kaal ging worden.
Ik word kaal en nu?
Alles wat je moet regelen voordat je aan de chemotherapie begint was voor mij echt bizar. Er komt een hoop bij kijken. Maar dus ook het uitzoeken van nieuwe haren. Er werd mij geadviseerd om dat alvast te gaan doen. De haarwerkspecialist kan je dan nog zien met je eigen haren en kan op deze manier een haarwerk voor je uitzoeken dat zo dicht mogelijk bij je eigen haar in de buurt komt. Klinkt logisch zou je zeggen. Ik had geen flauw idee dat dit nodig zou zijn. ‘Oké… Prima, maar waar moet ik dan naartoe? “Kunnen jullie mij iets adviseren?”, vroeg ik aan mijn oncologie verpleegkundige, “ik zou het echt niet weten namelijk.” Je hoofd staat er ook niet naar om dit te moeten uitzoeken. Gelukkig kon zij mij wel een zaak aanraden waar meerdere vrouwen, die zij begeleid had, naartoe waren gegaan: haarwerkspecialist In Balans, in Bussum. Dat gaat het dan worden, dan ga ik daar een afspraak maken en kijken of het goed aanvoelt daar.
Ik heb gebeld en een afspraak gemaakt. Aan de telefoon voelde het eigenlijk gelijk al goed. Ik merkte dat ik me op mijn gemak voelde en het gevoel had dat het wel goed zou komen. Toch was ik erg zenuwachtig toen ik er naar toe ging. Ik ben samen met mijn schoonzusje gegaan, zij is zelf kapster en ik vond het fijn om haar mening te horen. Zenuwachtig liep ik naar binnen, ik werd heel hartelijk ontvangen, we mochten doorlopen naar het kamertje en moesten daar even wachten. Ondanks dat de zaak er echt prachtig uitziet en ik dus heel fijn ontvangen werd en ik ergens wel het gevoel had dat ik hier goed zat, gingen de zenuwen nog niet weg. Toen Monique binnen kwam lopen veranderde dit eigenlijk gelijk. Ik voelde mij meteen op mijn gemak, zo lief, zo gezellig, zo een warm gevoel. Ik voelde me niet zielig, want dat vond ik vreselijk in die periode, om zielig gevonden te worden.
“Ik voelde me niet zielig, want dat vond ik vreselijk in die periode, om zielig gevonden te worden.”
Je mooie krullen…
Dat was eigenlijk het eerste wat ze zei: “je mooie krullen. Ik ben heel eerlijk, krullen zijn het lastigste. Ik hoop dat we iets kunnen vinden waar je blij van wordt.” Natuurlijk schrik je daar van, want je bent bang dat ze het dus niet hebben. Maar ik was ergens ook blij en opgelucht dat ze zo eerlijk waren. Beter dat, dan dat ze telkens aan komen lopen met iets waarvan jij dan denkt: dat lijkt niet eens op mijn eigen haar. Uiteindelijk viel dit heel erg mee. We vonden meteen een haarwerk dat prachtig was en het kwam heel erg overeen met mijn eigen haren. De juiste kleur was het nog niet, maar dat kwam goed.
Toen ben ik een week later met mijn moeder teruggegaan. Nu waren er een aantal kleuren besteld die beter overeenkwamen met mijn eigen haarkleur. Ik zou mijn definitieve haarwerk gaan passen. Spannend. Maar ook dit was meteen weer goed. Het eerste de beste haarwerk dat Monique bij mij opzette was meteen goed. De kleur, de krullen, het model. Het leek sprekend op mijn eigen haar. Zo knap dat dit is gelukt en ik ben daar ook heel erg dankbaar voor.
Mijn grootste angst
Na mijn tweede chemokuur begon mijn haar uit te vallen. Je zit er eigenlijk op te wachten en telkens denk je, nou laat het dan nu maar gebeuren en duurt het voor je gevoel nog lang. Als het eenmaal zo ver is had je gehoopt dat het nog veel langer zou duren… Helaas. Ik heb de beslissing gemaakt om mijn haren toen gelijk af te scheren. Het uitvallen ging niet minder worden, alleen maar erger en ik zou alleen maar verdrietiger gaan worden. Hoe hard het ook klinkt maar ik dacht: even doorzetten en dan ben je er zo weer aan gewend. Naja, dat is makkelijk gezegd hoor, want ik heb er enorm om gehuild en ik durfde echt niet.
Ik had besloten om ook mijn haren bij In Balans af te laten scheren. Ik twijfelde of ik dit misschien zelf wilde doen, maar besloot toch dat het fijner was om bij In Balans te doen. Mijn haarwerk lag daar ook en op het moment dat mijn haren eraf waren konden ze deze dan ook gelijk helemaal op maat maken. Zo kom je met haren binnen en ga je ook weer met haren naar buiten. Dat vond ik toch een fijner gevoel. Nou uiteindelijk was het moment dus daar en heb ik gebeld, ik kon gelijk dezelfde middag nog komen. Dat is zo fijn, je ziet er zo tegenop om dat telefoontje te doen en als je eenmaal die stap hebt gezet is het ook wel fijn dat je niet nog drie dagen moet wachten. Ik vond het doodeng en toch gaan ze bij In Balans ook hier goed mee om. Tuurlijk hebben we gehuild, maar het was ook goed ofzo, moeilijk om dat gevoel te omschrijven. Misschien herken je het wel. We werden weer zo ontzettend goed en fijn geholpen, ik voelde mij geen één moment anders of niet mooi. Echt respect voor hoe ze dit bij In Balans doen. De dagen daarna voelde ik me vreselijk hoor, haha. Maar dat hoort bij het proces van accepteren en op een gegeven moment raak je er ook aan gewend en hoort het weer bij je.
Ook je wenkbrauwen en wimpers vallen natuurlijk uit. Bij het uitvallen van mijn wenkbrauwen ben ik ook zo goed geholpen. Er waren meerdere opties, toen ik nog een beetje wenkbrauw had vulde ik dit op met een poeder. Dat is ook weer heel fijn om te gebruiken wanneer je wenkbrauwen teruggroeien. Toen ik helemaal geen wenkbrauw had, gebruikte ik een tattoo. Heel erg makkelijk op te brengen en het blijft een week mooi zitten. Op de foto kan je zien hoe echt het eruit ziet.
“Het belangrijkste is dat je moet zorgen dat je een goed gevoel hebt bij jouw artsen en haarwerkspecialist!”
Met een haarwerk doorgaan
De weken daarna is het dus eerst leren accepteren dat je geen haar meer hebt. Je kan dit verbergen met een haarwerk, maar thuis onder de douche kan dat niet en dat is confronterend, eng en ik vond mezelf echt niet mooi. Met hele warme dagen droeg ik mutsjes, het was midden in de zomer en ik vond een haarwerk dan warm zitten. Ook die mooie mutsjes kan je kopen bij In Balans. Het moment dat ik mijn haarwerk op had was het echt alsof ik gewoon echt mijzelf was, dat is zo een fijn gevoel. Het haarwerk lijkt zo erg op mijn eigen haar. En je zelfverzekerd voelen is zo belangrijk in een periode van ziek zijn. Je haren voelen toch als je vrouwelijkheid en je hebt het gevoel dat je dat wordt afgenomen. Dan is het zo fijn dat er een mogelijkheid bestaat om een haarwerk te nemen.
Als je in de situatie zit, dat je weet dat je haren uit gaan vallen door chemotherapie, hoe moeilijk het ook is, neem gelijk actie. Ik ben zo blij dat ze mij hierover goed hebben geïnformeerd in het ziekenhuis want anders had ik het nooit geweten. Het is zo fijn als ze bij een haarwerkspecialist je nog ontmoeten met je eigen haren. Ook is het belangrijk dat je je ergens prettig voelt, dat je echt denkt ja hier ben ik helemaal mezelf en voel ik mij op mijn gemak. Dat is wat ze constant tegen je zeggen toch, vooral als je ziek bent, als je maar een goed gevoel hebt bij de artsen waar je een soort van je leven in handen legt. Dat is ook zo met je haren, als je maar een goed gevoel hebt bij de haarwerkspecialist dan vertrouw je erop dat je een heel mooi haarwerk gaat krijgen.
Dankbaar
Ik ben de mensen bij In Balans ontzettend dankbaar voor alle hulp die ze mij hebben gegeven en eigenlijk nog steeds geven. Hoe erg er met mij wordt meegeleefd. Ik heb me ongelofelijk op mijn gemak gevoeld. Ik heb enorm veel respect voor dit beroep, want het is niet zomaar iets. Je krijgt te maken met mensen die iets heftigs meemaken. Of dat nou komt door de diagnose kanker of dat je bijvoorbeeld alopecia hebt. Elk mens is weer anders en wordt ook op de manier behandeld zoals zij dat fijn vinden. Inlevingsvermogen moet je zeker hebben voor dit beroep en dat hebben de dames van In Balans zeker. Ontzettend knap vind ik het.
Wees trots op jezelf, ook als je door het leven moet met een haarwerk. Dat maakt je geen minder mooi mens.